وقتی تنهایی حرف می زند

ازعاشقی باطعمِ دلتنگی وغم سیرم.ازقصه ی تکراری پاییز دلگیرمازاینکه بادلشوره ها کشتی بگیرم هِیازاینکه تنهادرخیال مبهمی گیرمازرقصِ غمگین قلم درشعردردآلودازاینکه داردمی کنداین فاصله پیرمهربرگِ تقویمِ دلم آبستن زخمی استفصلی ملال آورشده تصویرتقدیرمجامانده ام ازکاروان شادمانیهااززندگی شد تلخی واندوه تفسیرمدیگرنمی خواهم بمانم درشبی ممتدباید که از این غربت پیوسته پرگیرمباخودببراین خسته را تا روشنای عشقخورشیدمن غیبت کنی آهسته می میرم✍️جمیله عجم (بانوی واژه ها) وقتی تنهایی حرف می زند...ادامه مطلب

ابرهاهم امروز

فقط غُرغُرمی کنند

شبیه زنی که هورمن هایش بهم ریخته!

ومدام بهانه می گیردونق می زند!

ببارباران

چقدرنازمی کنی

ببارشایدکمی شسته شود

زخمهای متعفن این سیاره ی نفرین شده

اینجا روزهاست

زندگی فقط دردمی زاید

مثل زن مظلوم همسایه

که پشت سرهم دختر می آورد

وهیچ کس برایش جشنی نمی گیرد!

✍️#جمیله_عجم(ب.و)

@kolbeyetanhayihayeman

وقتی تنهایی حرف می زند...

بوی باروت گرفتهپیراهن شعرمدیروزطوفان خشم چنان برگ برگ دل این شهررا لرزاندکه دیگرهیچ گاه پاک نمی شودازحافظه ی زخمی خیابان هاجنازه ی سوخته ی آزادی !وامروز دارد بازهم تکرارمی شودحکایت دیرآشنای جهل درخاورهمیشه خوارخاردردلاین غمخانه ی بی پناه خسته!ای فصل رنگ پریده بازهم قرعه ی مرگ به نام تو افتادهنه نمی خواهندکوتاه بیایند این گلوله های عصبیپاییزجانمانگارناف تورا هم بادردبریده اندشبیه شاعرهاازین پس نام تو راباید بگذارند جان ریز!✍️جمیله عجم پاییز۱۴۰۲#پانوشت:اینجا برای پیداکردن صلحنقشه ی جنگ می کشندغافل ازاینکه صلح هیچ وقت باجنگ بدست نمی آیدجنگ شاید ظاهرا پایانش صلح باشداما بازخمهای عمیقش عمری باید جنگید!کودکی که بی پدرومادرمیشوددختروزنی که به اوتجاوزمی کنندجانبازان بی دست وپاوکروکورو موجی ای که برجای می مانندترکشهایی که یک عمرروح وجانشان رامی آزاردوهزاران دردومرض دیگر لذت زندگی را از بازماندگان جنگ می گیرد وبایدسالها ویرانه های جنگ را تعمیرکرد وهزینه های سنگینش را پرداخت ...ان شاالله که ریشه ی ظلم وشقاوت درتمام جهان بخشکد وقتی تنهایی حرف می زند...ادامه مطلب

بی تو درمرداب غم افتاده امزیرشلّاق ستم افتاده ام مثل این نیلوفرکنج حیاطدرمسیرباد،خم،افتاده ام چون اناری نیمه آویزازدرختمی خوردهردم ترک قاب دلمگشته ام بازیچه ی طوفان دردزخمی ام، گم کرده ام تاب دلمدوری و درقلب عشق آیین منبی قراری بازجولان می دهدآخرش بردستهای فاصلهیک زن لیلی صفت جان می دهدخسته ام ، تاکی قلم بازی کنم شعرتب داری بسازم درخفامن اسیربند دلتنگی وتو بی خبرباشی ازعمق ماجراکاش می شد،دورزدپاییزراردشدازفصل بلند انتظاردست دردستان شادی بی خیالپل زدازاینجا به آغوش بهار وقتی تنهایی حرف می زند...ادامه مطلب

بی تو درمرداب غم افتاده امزیرشلّاق ستم افتاده ام مثل این نیلوفرکنج حیاطدرمسیرباد،خم،افتاده ام چون اناری نیمه آویزازدرختمی خوردهردم ترک قاب دلمگشته ام بازیچه ی طوفان دردزخمی ام، گم کرده ام تاب دلمدوری و درقلب عشق آیین منبی قراری بازجولان می دهدآخرش بردستهای فاصلهیک زن لیلی صفت جان می دهدخسته ام ، تاکی قلم بازی کنم شعرتب داری بسازم درخفامن اسیربند دلتنگی وتو بی خبرباشی ازعمق ماجراکاش می شد،دورزدپاییزراردشدازفصل بلند انتظاردست دردستان شادی بی خیالپل زدازاینجا به آغوش بهار وقتی تنهایی حرف می زند...ادامه مطلب

این روزها که تشییع می شود جنازه ی عشق برشانه های عریان هوس درخیابانهای شلوغ دروغ بگذارمن صاف وساده ودهاتی عاشق باشم وتوروشنفکرانه بخند به این زن دیوانه که زلیخاگونه دوستت دارد وداردبی صداپیرمی شود درآغوش نامهربان فاصله! این روزها که ازعشق هیچ ردی نمانده درحافظه ی گیج زمین بگذار من بازهم صادقانه برایت غزلهای دلبرانه ببافم وشال سپیدشعرهایم را برگردنت بیاوزم تا لااقل گرمت کند شعله ی عاشق واژه هایم لحظاتی که خشونت این جهان سرداخمو توراوحشیانه محاصره می کند! وقتی تنهایی حرف می زند...

یادت مرا عاصی کرده ازبس که دوردلم می چرخد مثل این پروانه ی سفید قشنگ که نیلوفرها را دیوانه کرده امروز! ✍️جمیله عجم (ب.و) وقتی تنهایی حرف می زند...

یادت مرا عاصی کردهازبس که دوردلم می چرخدمثل این پروانه ی سفید قشنگکه نیلوفرها رادیوانه کرده امروز!✍️جمیله عجم (ب.و)چهارشنبه پانزدهم شهریور ۱۴۰۲ ♦ 20:10 وقتی تنهایی حرف می زند...ادامه مطلب